KOMKA- moje pręgowane szczęście

[M10M]

Wiem coś o tym...

[coztego]

100 lat Komciu!

Życie ze staruszkiem jest inne niż z młodziakiem, ale nie mniej cudowne

[Koma]

Dzisiaj odeszła... po 15 latach i 10 miesiącach.
Wiedziałam, że będzie ciężko ale chyba nie że aż tak :-(

Mój pieseczek....

[dogaja]

Komciu, jak ja Cię rozumiem... U mnie to już prawie dwa lata, a wciąż nie mogę się otrząsnąć.
Trzymaj się, Dziewczyno...

[M10M]

Współczuję...

[Loona]

Przykro mi [*]

[Alicja]

pomaleńku odchodzą ...zostają foty i wspomnienia

[coztego]

Komeczka
Współczuję bardzo

[Gosia i Zagraj]

U mnie za chwilę minie 2,5 roku i nie otrząsnęłam się, cokolwiek to znaczy. Każde wspomnienie łamie mi serce. Odejście ukochanej istoty to trauma.
Komka, życzę ci dużo siły i bardzo współczuję

[Koma]

Niedługo miną 4 miesiące... Wciąż czuję się źle. Każdego dnia, różne sytuacje przypominają mi o niej i momentalnie czuję tą okropną gulę w gardle. I nie sądziłam, że oczy są w stanie pomieścić taką ilość łez Najgorzej, kiedy dzieje się to w pracy, kiedy muszę zamknąć się w kiblu, żeby złapać oddech i móc dalej udawać, że jest ok. Codziennie katuję się i oglądam zdjęcia, mnóstwo wspomnień, ostatnie lata przeżyłyśmy bardzo intensywnie, mnóstwo spacerów, spędzania czasu razem. Myślę, że miała cudowną psią starość. Napisać mogę to tylko tutaj bo wiem, że zrozumiecie jak fatalnie się czuję Jak trudno jest żyć bez zwierzęcia, dla którego planowało się każdy wolny dzień. Bez zwierzęcia z którym rozumiało się bez słów. Bez zwierzęcia, które ponad wszystko wybierało mnie. Zwłaszcza w ostatnich miesiącach, tygodniach, dniach. Jakby chciała się mną nacieszyć. Była ze mną połowę mojego życia, w przeróżnych jego momentach, zawsze ze mną, zawsze przy mnie. Nie idealna, nie najgrzeczniejsza, nie bezproblemowa. Ale moja



Niewiele ponad miesiąc po jej odejściu, 6 lipca, pojechaliśmy po nowego członka rodziny i to była najlepsza decyzja jaką podjęłam, chociaż wątpliwości miałam ogromne. Zajmuje głowę, wymaga sporo pracy i zaangażowania. Czasem jest ciężko, bo zdarza mi się robić niesprawiedliwe bardzo porównania, zwłaszcza teraz kiedy młody wszedł w paskudny okres dorastania i zdaje się dość często zapominać wszystkiego czego wydawało mi się że się już nauczył Odzwyczaiłam się bardzo od młodego psa, jakoś musimy ten paskudny czas przetrwać.
Oto Szadi

[M10M]

Dobrze wiem o czym piszesz... Dom bez psa był tak pusty, że trzeba było natychmiast coś z tym zrobić. Z drugiej strony Hamlet był tak wyjątkowy, że do dzisiaj Ponik jest do niego porównywany i mimo wielu zalet konkluzja jest jedna - nie dorasta Hamletowi do pięt. Jest po prostu inny. Przede wszystkim wymagający i to - jak sama już wiesz - pomaga, bo zajmuje czas i myśli.


Szadi fajnie wygląda.
Napiszesz o nim coś więcej?

[coztego]

Napisał Koma

Oto Szadi

Szufladka

Jaki śmiszny Wyjątkowa uroda

Kreska przyszła do mojego domu parę tygodni po śmierci Filipa, najpierwszego i najmojszego, najwspanialszego psa...(w rzeczywistości to był diabeł wcielony). Nie mogłam ogarnąć, że zamiast mojego ukochanego staruszka mam taką małą cholerę. Nie przypuszczałam wówczas, że to Kreska stanie się moim najważniejszym, najdroższym psem. Trzeba dać młodemu szansę, nie ma co porównywać, każdy pies jest inny, każdy ma co innego do zaoferowania i dlatego są takie wspaniałe

[Alicja]

Cudeńko to młode dziecko
Tytus przyszedł do domu 5 miesiącach ale urodził się miesiąc i 10 dni od odejścia Ozzulka i wiedzialam , że jest ...ale serce bolalo strasznie a oczy miały potop zanim pojechałam po niego